Innbyggerinitiativ

Wniosek do decyzji rady miasta dotyczący Hauskvartalet (Haus-dzielnicy)

Wniosek do decyzji rady miasta dotyczący Hauskvartalet (Haus-dzielnicy)  Tłem dla tej propozycji jest fakt, że rada miasta wydała oświadczenie, w którym twierdzi, że szuka projektu ambitnego i przyjaznego dla ekologii, rozwoju urbanistycznego i architektury zieleni miasta. Twierdzą w nim, że chcą: “ustanowienia nowych i obecnych projektów mieszkaniowych, wykorzystujących nowe metody budownictwa, technologię i formy mieszkalnictwa”. Ponad to chcą: “przyjrzeć się możliwościom zbudowania i ustanowienia niekomercyjnych rezydencji do dzierżawy” oraz “pobudzić do nowej architektury stałej, eksperymentującej z  formami, wysokością budynków mieszkalnych, nową technologią, tradycyjnym budownictwem i materiałami budowlanymi”. Mieszkańcy, artyści i pracownicy kultury w Hauskvartalet zaproponowali projekt stworzony we współpracy z architektami i radnymi, którzy chcą odkrywać nowe metody budowy, technologii i form mieszkaniowych. To projekt pilotażowy, który ma na celu właśnie budowanie i ustanowienie niekomercyjnych rezydencji do wynajęcia w nowej formie architektury, eksperymentującej z formami mieszkaniowymi, nowymi technologiami i materiałami. Jeśli ktoś czyta instrukcje rady miasta i zobaczy projekt stworzony przez Hauskvartalet, może pomyśleć, że był on przez nią zamawiany. Projekt ten jest odbierany z entuzjazmem przez specjalistów. Tak dobrze, że jedna z ilustracji Esben Titlanda stworzona dla projektu była używana jako okładka raportu Norske Arkitekters Landsforbund (“Krajowe Stowarzyszenie Architektów Norweskich”) na rok 2014. Jeśli rada miasta chce uzyskać wiarygodność wobec początku własnego oświadczenia na temat architektury (“Rada miejska poprowadzi miejską polityką architektoniczną, która pozwala na wykrywanie i rzucanie wyzwania dla projektów w ramach architektury i miejskich przestrzeni, które mają jasne cele dla klimatu, estetyki i jakości życia “), to ten sygnał nadany z Norske Arkitekters Landsforbund może być dobrą wskazówką. Poniżej wypisane w punktach argumenty za propozycją projektu:

  1. Niszczenie uczestnictwa

Aby móc rozwijać dzielnicę zgodnie z przepisami i ich wymogiem wysokiego stopnia zaangażowania użytkowników, naturalnym i właściwym byłoby wykorzystanie czasu potrzebnego do niezbędnego dialogu z mieszkańcami i użytkownikami dzielnicy we wszystkich częściach procesu. Również w planach przygotowawczych, co ułatwiłoby ich dalszy rozwój. Rozległe prace z udziałem Hauskvartalet zostały już wykonane podczas kilku lat tego procesu, w kilku jego fazach. Proces taki Asplan Viak (agencja konsultingowa, która koncentruje się na procesach zmian i restrukturyzacji w społeczeństwie) w swoim raporcie “udział naprawdę działa – ocena planu uczestnictwa w miastach” ocenia tak: “nie ma innego procesu, który mógłby pokazać tak dobre efekty jak proces zaangażowania.” Sposób przygotowania sprzedaży, w połączeniu z tym, jak Eiendoms- og byfornyelsesetaten (oficjalna agencja nieruchomości i rozwoju obszarów miejskich) go realizuje, utrudniło, jeśli nie uniemożliwiło zorganizowanie niezbędnego dialogu w ramach procesu sprzedaży. Doprowadziło to do powstania ewentualnego rozwiązania na które Hauskvartalet się nie zgadza.

  1. Koszta

Koszty potrzebne do zainwestowania w dzielnicę, które rada miasta wykorzystuje do uzasadnienia sprzedaży, nie odpowiadają jej rzeczywistym planom i stanowi. Dom kulturalny Hausmania ma duże zaległości w utrzymaniu. Dotyczy to zwłaszcza dwóch dużych hal w kierunku Akerselva (rzeki Aker). Szacowane 50 mln koron norweskich (około 100 mln złotych) jest niezrozumiałą kwotą dla tych z nas, którzy pracowali na rzecz sprawy. Eby (pseudonim  oficjalnej agencji nieruchomości i rozwoju obszarów miejskich) dostało, nieco ponad rok temu, ofertę szacującą, że ​​odbudowa sal wymaga sumy znacznie poniżej połowy podanej kwoty. Eby nie miało niezbędnych środków, więc oferta została odrzucona. Liczba 50 milionów nie jest więc odpowiednio uzasadniona. Także liczba 60 milionów na remont Hausmannsgate 40 i 42 (adresy w dzielnicy Hauskvartalet) jest wątpliwa. Kwota pochodzi z notatki 255/2009, w której radny miejski dla rozwoju miasta Bård Folke Fredriksen poinformował radę miasta o planach sprzedaży okolicy. Mówi się w notatce, że opiera się to na koszcie przebudowy za 30.000 koron norweskich x 2.000 m2. Użytkownicy i mieszkańcy Hauskvartalet już wtedy przedstawili dlaczego podstawa obliczenia jest nieodpowiednia. Jednym z powodów jest to, że ilość m2 jest wyolbrzymiona. Już umieszczając 1500 m2 jako podstawę, która jest bliższa rzeczywistym rozmiarom powierzchni, można zmniejszyć koszty o 15 mln. Co ważniejsze, Hausmannsgate 40 jest obecnie w stanie dostosowanym pod wynajem. Kolektyw mieszkaniowy Vestbredden posiada odnowione apartamenty, dzięki własnej pracy i środkom. Można w związku z tym wykluczyć budynek Hausmannsgate 40 z tych obliczeń. Jest też konkretny plan na remont Hausmannsgate 42, który ma doprowadzić budynek do prostego standardu. Jest to projekt uwzględniający wysoki stopień zaangażowania – samodzielnego montażu i samodzielnego wysiłku.  Obliczenia na kwotę 30.000 koron norweskich za m2 są więc również wyolbrzymione. Są więc mocne powody do podważania czy obecna radna ma odpowiednie powodstawy do wykorzystywania szacowanych kosztów, których używa się do uzasadnienia sprzedaży. Aby upewnić się, że uchwała ta jest dokonywana na dobrej podstawie, właściwym byłoby przejrzenie kosztów ponownie.

  1. Husbanken (bank mieszkaniowy)

Wstępny projekt dla Hausmannsgate 42 i Brenneriveien 1 (adresy w okolicy Haus) został przedłożony Husbanken. Husbanken szczegółowo odpowiedział, jaki skład finansowy może wnieść do projektu, i na jakich opiera się to warunkach. Bank mówi: “Projekt oceniamy jako dobry. Przedstawia on konkrenty wkład w rewitalizację, z ambicjami miejskiego programu ekologicznego, i Husbanken chce przyczynić się do realizacji tego projektu.” (Całe oświadczenie można znaleźć na stronie 70 w opisie projektu, który Husbanken sam umieścił na swojej stronie internetowej). Rada miasta Oslo nie jest więc zmuszona do sprzedaży Hauskvartalet na podstawie uniknięcia spłacania kosztów planu odnowy samodzielnie.

  1. Wymogi formalne

Hanna E. Marcussen (obecna radna miejska dla rozwoju miasta), mówi w swojej kronice w Klassekampen (norweska gazeta “Wojna Klas”) 5 grudnia: “To bardzo niefortunne, że oferta lokalnych użytkowników dzielnicy sporządzona z uczestnikami komercyjnymi została odrzucona z powodu wymagań formalnych.” Niestety nie określa ona, do jakich wymagań formalnych się odnosi. Oferta, którą Hausmania złożyła wraz z Anthon B Nilsen (firmą nieruchomości, która skupia się na działalności deweloperskiej i świadczeniu szkolnictwa prywatnego) spełniała wszelkie formalne wymogi dotyczące gwarancji ekonomicznego rozwoju, terminów, standardów technicznych, i tak dalej. Słowo w słowo Eby mówi, że oferta została odrzucona, ponieważ:. “Warunkiem utrzymania oferty, podanym w pierwotnym przetargu, jest to, aby porozumieć się z tymi, którzy pozostają w Hausmansgatte 40 (squat Vestbredden).  Było to podstawą do uznania, że oferta zawiera elementy, które nie mogły być zaakceptowane i została odrzucona.” Tak więc oferta została odrzucona, ponieważ Hausmania wraz z Anthon B Nilsen zaznaczyli, że nie jest możliwym osiągnięcie dobrego procesu uczestnictwa, jeśli sprzedaż przejdzie wbrew woli mieszkańców Hausmannsgate 40. Jeżeli sprzedaż zostanie zakończona zgodnie z obecnym planem, ich zaufanie, konieczne do procesu uczestnictwa, zostanie zniszczone. Odrzucenie projektu nie odbyło się więc z powodów formalnych.

  1. Roszczenia ekonomiczne

Radny miasta rozwoju miasta mówi do Arkitektnytt (wiadomości architektów) 4 grudnia, że obawia się roszczeń, jeśli rada miejska zatrzyma sprzedaż i ogłosi ponowny przetarg. Jest to hipotetyczny problem. Nikt nie sugeruje takiego rodzaju procesu. Dzielnica może się rozwijać bez ogłaszania ponownej sprzedaży. Dlatego nie ma powodu, aby obawiać się jakichkolwiek roszczeń.

  1. Jak rozwiązać problem

6.1. Rada miasta przechodzi w dialog z Bo og Arbeid Samvirke Vestbredden Vel Vel (Wspólnota Robocza i Mieszkalna Vestbredden Vel Vel) o zbiorowej i długoterminowej umowie najmu Hausmannsgate 40, który jest ekonomicznie samowystarczalny zarówno dla mieszkańców, jak i gminy. 6.2. Współpraca z Hausmanią, Eriksen Skajaa Arkitekter (firma architektoniczna) i Husbanken o ustanowienie mieszkań socjalnych jako fundament, na którym będą uruchomione i utrzymane adresy Hausmannsgate 42 i Brenneriveien 1. Istnieje kilka rozwiązań bez konieczności sprzedaży właściwości przez radę miasta. 6.3. Byłowiele różnych propozycji  dla niezabudowanej przestrzeni, która jest częścią dzielnicy, zwanej Sirkustomta: Vega Scena (kino i teatr), sala szkoleń dla cyrku, szkoła kultury lub hala połączona z Elvebakken (pobliską szkołą). Wszystkie te wnioski odpowiadają potrzebom kulturalnym Oslo. Poprzez sprzedaż nieruchomości, rada miejska wyklucza możliwość uczestniczenia w tym, co funkcja tej przestrzeni powinna wypełniać. Wniosek uchwały: “Rada miasta Oslo ustali, lub ułatwi utworzenie niekomercyjnej mieszkaniowej fundacji, która będzie się nadal rozwijać, a następnie uruchomi Hausmannsgate 42 i Brenneriveien 1. Rada miasta Oslo wejdzie w negocjacje w sprawie długoterminowej umowy najmu z kolektywem Bo og Arbeid Samvirke Vestbredden Vel Vel. ” Utworzono: 08 grudnia 2015 przez ET samlet Hauskvartal Odbiorca: Oslo Data zakończenia petycji: 08 stycznia 2016 Przetłumaczono z wersji oryginalnej : https://minsak.no/sak/902